Αγαπητοί συνάδελφοι, στις 15/07/2011 η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας παραχώρησε άδεια παραγωγής ρεύματος από αιολικό σταθμό στην Ικαρία, στην εταιρεία ΙΚΑΡΟΣ-ΑΝΕΜΟΣ ΑΕ, συμφερόντων ομίλου Μυτιληναίου. Πρόκειται για μια γιγάντια εγκατάσταση αφού προβλέπεται να εγκατασταθούν 110 ανεμογεννήτριες με συνολική ισχύ 330 MW.

Για εμάς υπάρχει ένα βασικό κριτήριο αξιολόγησης κάθε ενεργειακής πολιτικής. Είναι το πώς απαντά κανείς στο ερώτημα αν αυτή η ενεργειακή πολιτική υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες των εργαζομένων ή αν υπηρετεί την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, αν δηλαδή αυτή ενεργειακή πολιτική θα κατοχυρώνει την ενέργεια σαν κοινωνικό αγαθό ή αν θα την αντιμετωπίζει σαν εμπόρευμα. Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη «επένδυση» καμιά σχέση δεν έχει με τις λαϊκές ανάγκες των εργαζομένων οι οποίοι έτσι κι αλλιώς χτυπιούνται σκληρά από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ.

Η Ικαρία σήμερα έχει εγκατεστημένη ισχύ 12.5 MW από (θερμοηλεκτρικό σταθμό) 600 KW από ανεμογεννήτρια ιδιώτη και είναι σε εξέλιξη η κατασκευή υβριδικού ενεργειακού σταθμού στη δυτική Ικαρία, συνολικής εγκατεστημένης ισχύς 6.5 MW.Όλα αυτά όταν η μέγιστη προβλεπόμενη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας για την Ικαρία προβλέπεται στα 9 MW.Η σκοπιμότητα του έργου είναι ξεκάθαρη. Εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού του νησιού και εγγυημένη πώληση της παραγόμενης ενέργειας μέσω της διασύνδεσης σε υψηλότερες τιμές για σίγουρα υπερκέρδη. Η στήριξη με την αδειοδότηση και την κρατική χρηματοδότηση, που παρέχει η κυβέρνηση, στους επενδυτές για την κατασκευή φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων και τεράστιων αιολικών πάρκων ανεμογεννητριών αποτελεί μία ακόμα πρόκληση με το πρόσχημα της πράσινης «ανάπτυξης» που δεν είναι τίποτα’άλλο παρά πράσινες «μπίζνες» σε βάρος του λαού και των πραγματικών αναγκών του. Οι εταιρείες αιολικής ενέργειας λόγω της αναμενόμενης κερδοφορίας έχουν κάθε συμφέρον να εγκαταστήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα αιολικά πάρκα στη χώρα μας. Η πολιτική προώθησης των ΑΠΕ έχει διαμορφωθεί τυφλά υπέρ της μαζικής εγκατάστασης αιολικών πάρκων αγνοώντας τις συνέπειες της εγκατάστασης τους σε παρθένα ορεινά και νησιωτικά τοπία.

Παράλληλα οι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας έχουν εξασφαλίσει μακροχρόνια συμβόλαια εγγυημένης απορρόφησης της παραγωγής τους με τιμές πολλαπλάσιες από τις άλλες μορφές ηλεκτροπαραγωγής. Ειδικά για τα αιολικά πάρκα το κόστος παραγωγής ρεύματος είναι 8,75 λεπτά του ευρώ ανά KWh τη στιγμή που το μέσο κόστος παραγωγής στη ΔΕΗ είναι λιγότερο από 4 λεπτά του ευρώ ανά KWh. Αυτή την υπέρογκη διαφορά την πληρώνει ο καταναλωτής με την αύξηση του τέλους Ανανεώσιμων Πηγών ενέργειας και την αύξηση της τιμής του ρεύματος. Τελικά οι πραγματικά ωφελημένοι είναι οι τράπεζες που χορηγούν «πράσινα δάνεια» και οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι που θα αναλάβουν δουλειές δισεκατομμυρίων (όπως π.χ. η εταιρείαΙΚΑΡΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Α.Ε. που ενδιαφέρεται να αναλάβει την «επένδυση»στην Ικαρία).Ο ισχυρισμός ότι με την κατασκευή μεγάλης κλίμακας ΑΠΕ αντικαθιστούμε τους συμβατικούς σταθμούς δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Τα χιλιάδες MW αιολικής ενέργειας που σχεδιάζονται να διεισδύσουν στο σύστημα της χώρας, πρέπει να υποστηρίζονται από αντίστοιχα MW ενέργειας εργοστασίων άνθρακα, λιγνίτη ή φυσικού αερίου. Με τα λόγια της ΕΟΝ Netz (2005) της εταιρείας που λειτουργεί τα περισσότερα αιολικά πάρκα στη Γερμανία, «τα αιολικά πάρκα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παρά μόνο σε ένα περιορισμένο βαθμό». Το DerSpiegel (2007) αναφέρει ότι η Γερμανίααν και διαθέτει τη μεγαλύτερη εγκατεστημένη αιολική ισχύ 16.000 MW, ετοιμάζει 26 νέους ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς άνθρακα.Η Δανία που έχει εγκατεστημένη αιολική ισχύ άνω των 6.000 MW δεν έχει κλείσει τους συμβατικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος (Mason 2005). Συνοψίζοντας τα προηγούμενα, η αιολική ενέργεια παρουσιάζει σοβαρά μειονεκτήματα είτε για να στηρίξει κεντρικά το εθνικό σύστημα ενέργειας, είτε στην ικανότητά της να μειώσει τους ρύπους που προκαλούν κλιματική αλλαγή. Συνοπτικά τα μειονεκτήματα της μαζικής εξάπλωσης των αιολικών πάρκων είναι τα εξης:

• Οι ανεμογεννήτριες δεν παράγουν ρεύμα όποτε το χρειαζόμαστε. (Η παραγωγή ρεύματος είναι ασταθής γιατί εξαρτάται από τη διακύμανση του ανέμου).
• Παράγουν πραγματική ισχύ κατά 25%-30% χαμηλότερη της ονομαστικής
• Το γεγονός ότι οι ανεμογεννήτριες απαιτούντην παράλληλη λειτουργία υποστηρικτικών σταθμώνορυκτών καυσίμων και παράγουν ενέργεια λιγότερη της ονομαστικής αξίας τους, σημαίνει ότι εξοικονομούν μικρότερο CO2 από αυτό που διατυμπανίζεται.
• Η αιολική ενέργεια δεν είναι “ανταγωνιστική” σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα γι΄αυτό απαιτεί μόνιμη επιδότηση στην τιμή αγοράς που την χρεώνεται ο καταναλωτής.
• Η μαζική εξάπλωση των ανεμογεννητριών στη χώρα μας θα έχει τεράστια επίπτωση στο ελληνικό τοπίο εξαιτίας του ασύμβατου μεγέθους, όσο και εξαιτίας των εκτεταμένων επεμβάσεων (δρόμοι, δίκτυα).
• Εμποδίζουν ή ακυρώνουν άλλες δραστηριότητες (γεωργία, αλιεία, τουρισμός). Ουσιαστικά αλλάζει η οικονομική δραστηριότητα των νησιών όπου αυτές εγκατασταθούν.
• Αλλάζει η χρήση γης υποθηκεύοντας το μέλλον ολόκληρων περιοχών (π.χ ποιος θα αγοράσει γη για γεωργική χρήση, κατοικία, τουριστική χρήση σε ένα νησί γεμάτο τεράστιους σιδερένιουςιστούς)
• Προκαλεί σοβαρή επιβάρυνση στην πανίδα και χλωρίδα,αλλοιώνονταςριζικά το περιβάλλον .
• Η διάρκεια ζωής των ανεμογεννητριών είναι 25 χρόνια. Δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για το ξήλωμά τους. Με κίνδυνο να παραμείνουν μόνιμα τα (τσιμεντένια η σιδερένια) κουφάρια τους.

Επίσης δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι μας ότι με βάση νόμο που ψήφισε πέρυσι τοΠΑΣΟΚ οι καμένες περιοχές κηρύσσονται αναδασωτέες και απαγορεύεται κάθε προϋπάρχουσα δραστηριότητα. Επιτρέπεται μόνο η τοποθέτηση ανεμογεννητριών. Όλα αυτά εξηγούν γιατί έχουν πέσει σαν τα κοράκια οι εταιρείες των επιχειρηματικών ομίλων σε πολλά νησιά (και στο βόρειο Αιγαίο) και όχι το δήθεν ενδιαφέρον τους για την μείωση της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Επίσης είναι σίγουρο ότι η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα λαϊκά νοικοκυριά θα αυξηθεί κατακόρυφα τα επόμενα χρόνια (έχει εξαγγελθεί αύξηση για το ερχόμενο έτος).

Συμπερασματικά:

• Ο λαός χρηματοδοτεί διπλά την κερδοφορία των εταιρειών ΑΠΕ με την επιδότηση στην κατασκευή και τις συνεχείς αυξήσεις στην τιμή τουρεύματος.
• Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Ανεμογεννήτριες, Φωτοβολταϊκά, γεωθερμία κλπ) είναι μια εναλλακτική πηγή παραγωγής ενέργειας που με τα σημερινά επιστημονικά τεχνικά δεδομένα μπορούν να έχουν σοβαρό συμπληρωματικό ρόλο στη διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας.

Οι ΑΠΕ (Ανεμογεννήτριες, Φωτοβολταϊκά, γεωθερμία κλπ) μπορούν να αναπτυχθούν προς όφελος του λαού μας και των κατοίκων των νησιών μας μόνο μέσα στα πλαίσια ενός κεντρικού σχεδιασμού με τον απόλυτο έλεγχο του δημοσίου που θα υπηρετεί την εξουσία του λαού και όχι τα κέρδη των ολίγων. Γνώμονας αυτού του σχεδιασμού θα είναι το μέτρο στη φύση, στο τοπίο, στη φέρουσα ικανότητα των νησιών μας σε συνάρτηση με τις ενεργειακές τους ανάγκες υπό το πρίσμα όχι της υπερκατανάλωσης αλλά της εξοικονόμησης ενέργειας μεεπιδοτήσεις για καθαρά ενεργειακές λύσεις σε επίπεδο οικιακής οικονομίας και σε επίπεδο δήμων , δημόσιων κτιρίων κλπ. Για την αξιοποίησή τους απαιτείται βεβαίως :

• Νέος εθνικός σχεδιασμός για την χωροθέτηση τους από έναν ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο φορέα ενέργειας ούτως ώστε να εξασφαλίζεται συνολικός σχεδιασμός της αξιοποίησης όλων των πηγών ενέργειας και τελικά να χορηγείται φτηνό ρεύμα για τον λαό.
• Μια τέτοια αξιοποίηση των ΑΠΕ μπορεί να γίνει σ’ ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, την λαϊκή ευημερία όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι λαϊκή περιουσία.

Σε ότι αφορά τηνΛαϊκή Συσπείρωσηξεκαθαρίζοντας την θέση μας σχετικά με την σχεδιαζόμενη επένδυση της εταιρείας ΙΚΑΡΟΣ ΑΝΕΜΟΣ, τονίζουμεπως είμαστε κάθετα αντίθετοι στο ενδεχόμενο να υλοποιηθεί γιατί :

• Σχεδόν όλη ηκορυφογραμμή των βουνώντης Ικαρίας θα μετατραπεί σεένα απέραντο αιολικό πάρκο, με καταστροφικές συνέπειες στην χλωρίδα-πανίδα του νησιού, και μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές αλλοιώσεις(υπάρχουνχαρακτηριστικά παραδείγματα π.χ στην Εύβοια)
• Θα υπάρξουν συνέπειες και στην ανθρώπινη υγεία από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία των ανεμογεννητριών καθώς και σημαντική όχληση από τον παραγόμενο θόρυβο τους.
• Κανένα οικονομικό όφελος δεν προβλέπεται για τους κατοίκους του νησιού , εκτός του «ανταποδοτικού» τέλους προς τους ΟΤΑ, (τέλος που ο ν.3851/2010 μειώνει από 3% σε 1,7% ) που και αυτό είναι επισφαλές. Αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί «επιχείρημα» προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ο τόπος-αφού καταστραφεί- σε πεδίο ατελείωτης κερδοφορίας των όποιων επιχειρηματικών ομίλων «με τα έξοδα πληρωμένα από τις τσέπες μας.

Τέλος ως Λαϊκή Συσπείρωση Βορειου Αιγαίου υπερασπίζοντας τη μη εκχώρηση (με οποιονδήποτε τρόπο) δημοτικών εκτάσεων για την εγκατάσταση του αιολικού σταθμού 330mw, καλούμε το περιφερειακό συμβούλιο (λαμβάνοντας υποψιν ανάλογη απόφαση του περιφερειακού συμβούλιου του Ιονίου) να τοποθετηθεί επισήμως απέναντι σε αυτή την καταστροφική επίθεση των επιχειρηματικών συμφερόντων στην Ικαρία και το φυσικό της περιβάλλον.