ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗ
ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ & ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
ΜΕ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΣΕ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Από τα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι εν γένει γαίες του νησιού της Ικαρίας, όπως και άλλων μικρών νησιών του Αιγαίου, αναγνωρίζονταν, ως γαίες πλήρους ιδιοκτησίας (μούλκ), άλλως ακίνητα «καθαράς ιδιοκτησίας», δηλαδή ιδιωτικά και όχι του Κράτους, υπό την έννοια ότι ανήκαν κατά πλήρη κυριότητα σε ιδιώτες. Όπως μάλιστα έχει κριθεί, από τον Άρειο Πάγο, για ακίνητο στην Ικαρία (απόφαση Α.Π. 200/1934, Θεμ. ΜΕ΄. 565): «… το επίδικον ακίνητον κείται επί της νήσου Ικαρίας, τα δ’ εν τοις νήσοις του Αιγαίου ακίνητα υπάγονται, ως πασίδηλον τυγχάνει, εις την κατηγορίαν των καθαράς ιδιοκτησίας ακινήτων (μούλκια), επί των οποίων, οι περί εγγραφής εις κτηματολόγιον (δια ταπίων) διατυπώσεις δεν ήσαν επί Τουρκοκρατίας απαραίτητοι (ως επί γαιών δημοσίων, μεριγέ και μεκβουφέ), κατισχύοντος των νεωτέρων Οθωμανικών διατάξεων, του θεμελιώδους Ιερού Μουσουλμανικού Δικαίου, δι’ ου τα μούλκια ως προς την μεταβίβασιν εξομοιώθησαν προς τας διατυπώσεις των κινητών. …».